Krampachtig behoud ik het geloof
dat de wereld niet kan zonder mij
en ik niet zonder deze wereld
tot het moment van afscheid
innig samen of zonder kennisgeving
zovaak met hersenspinsels de dood
als een komeet voorbij zien gaan
net als dat kaboutertje dat mijn hand raakt
waardoor ik werkelijk geloof in de realiteit
van louter bedenken in fantasie
ieder strijdpunt naar de ander
is een onzichtbare oorlog
naar het vinden van gelijk en begrip
met de innerlijke wijsheid
dat het verleden ziekt zolang ik strijd
langzaam ontsteek ik de toorts
in mijn innerlijke donkere gang
als in een doolhof, toch herkennen
weten dat het flikkeren van het licht
me naar de uitgang zal brengen.
30-07-‘02/22:25