Haar lichaam slap
Haar ziel vermoeid
Onverbiddelijke tijd
De klok tikt door
Zes harde slagen
De klok of haar hoofd?
Haar tranen vloeien
Als fonkelende sterren
Glinsteringen
Laat hen niet vergeten worden
Deze lichten van de nacht
Leven niet voor zichzelf
Voor alles behalve dat
In de herinnering
Zou zij bestaan
Tijd verslaan
Nooit echt sterven
Ze keek in het water
De tranen droogden
Haar hand op haar gelaat
Grijze lok voor ogen
Donker als nooit tevoor
Bang te sterven
Bang voor het donker
Huilt in haar schoot
Zo niet langer
Weg van de pijn
Sta op kijk omhoog
Geen enkele ster
Laat zich vallen in diepe poel
Verdrinken in duister
Maar kijk haar ziel
Stijgt naar de hemel
Verlicht de nacht
Als eeuwige puntjes
sterren die lachen