Het meisje heeft blonde vlechtjes.
Haar mama heeft ze gemaakt.
Het meisje weet niet wat te zeggen,
weet niet wat te doen.
Ze is nog veel te klein.
Het meisje met de blonde vlechtjes
weet wel dat mama weg is.
En ze vreest dat mama nooit terugkomt.
Ze weet ook niet waar mama is,
ze is nog veel te klein.
Het meisje met de blonde vlechtjes,
voelt pijn, hevige pijn, gekmakende pijn.
Ze is door een granaat geraakt
een ding waar ze voordien zelfs nog nooit van had gehoord,
want ze is nog veel te klein.
Rond het meisje met de blonde vlechtjes
is de wereld gestopt met draaien.
En allen kijken verschrikt
naar dat kleine meisje
met die roodgekleurde vlechten.
Maar het kleine meisje weet alles nu,
weet wat te zeggen
en weet wat te doen.
Ze is niet bang meer, ze is nu bij mama,
en mama zorgt liefdevol
voor het kleine meisje met de blonde vlechtjes.