IK weet heel goed,
dat mijn hart van binnen pijn doet.
Want ik voel keer op keer,
jij, jij bent er niet meer.
Het waren verschrikkelijke, lange nachten,
met vreselijke, afschuwelijke gedachten.
Hoe kan jij, oh zo lief, nu weggaan?
Weggaan bij mij, bij ons allemaal?
Zoiets is toch niet normaal?
Maar jij, je kan er niets aan doen,
jij moest weg van het lot, weg... toen.
Je overlijden, ik was alles kwijt, geen vreugde meer, geen hoop,
huilend ging ik, vol met verdriet op de loop.
IK mis je nog steeds, elke dag,
en ik hoop dat als ik boven ben; onze mooie tijd weer komen mag...