Ik denk nog vaak terug aan die avond aan zee
Waar alles mij duidelijk is geworden
Mijn stomheid, mijn spijt en mijn tranen
Je kreeg ze allemaal van afstand, met woorden
Nu, samen in mijn gammele boot
is het onbekend welke koers we gaan varen
De deken geeft warmte, toch trek ik je dicht tegen me aan
als we getweeën naar de horizon staren
Hoge golven doemen voor ons op
door een schip uit het recente verleden
Je kijkt wat vaker achterom
Hier komt mijn angst, hier heb ik voor gebeden
Excuserend kijk je me nu twijfelend aan
En je ogen vertellen mij wat je zo zult gaan zeggen
Je wilt weer terug naar die veilige wal
Ik begrijp het, je hoeft niets uit te leggen
Ik stap uit het bootje en reik je mijn hand
Ik kus je en geef je mijn aandenken mee
En voor het laatst wordt ik herinnerd
aan die kille avond aan zee