Zilveren tranen wellen op in mijn gedachten,
kleine , fijne sporen achterlatend van smart.
Smekend en bedelend, niet willend te versmachten,
kronkelend en tintelend, dalend naar mijn hart.
Zilveren tranen laten pijnlijk verdriet achter,
schrijnend omhelzen ze hun klauwen om me heen.
Blinkende sporen maken die indrukken echter,
tot een herrinnering die niet zomaar verdween.
Mijn tranen, vertel me, waar kom je vandaan,
waar halen jullie het zilveren geluk
dat ik nodig heb om jullie te verstaan.
Zeg me, mijn liefste, waar liefde vandaan komt,
en zeg me dat dit gevoel ook daartoe leid
geen afgunst, geen angst alleen liefde geen spijt