Alca: | Dinsdag, juli 30, 2002 08:42 |
Bijna 15 jaar geleden heb ik hetzelfde meegemaakt. Toch lijkt het nog steeds alsof het gisteren was dat ze ons het slechte nieuws vertelden. Zowel mijn zus als ik deden alsof het ons niet raakte. We kropen onder tafel en waren zogezegd aan het lachen van opluchting, maar in werkelijkheid hebben we heel wat verdoken tranen vergoten. Het is en blijft op elk moment moeilijk. Het is voor het eerst dat ik hiermee naar buiten gekomen ben, omdat ik hier zoveel emoties lees in de gedichten. Ik had de tr | |
ingedachten: | Zondag, juli 21, 2002 14:03 |
Oh men, wat een mooi gedicht. Heel veel sterkte meis! xxx | |
sheren: | Zaterdag, juli 20, 2002 14:17 |
Heel mooi gedicht, ik hoop dat je iemand leert kennen die toch wel een beetje jou kan begrijpen. Al zijn er wel mensen om je heen die je wel proberen te begrijpen. Dat weet ik zeker. Knuffie sheren | |
Soledad: | Vrijdag, juli 19, 2002 22:13 |
Ik zal begrijpen wat je bedoeld, al heb ik het anders gevoeld. Bij mij was het mamma niet, maar toch, evenveel verdriet. Vragen, die zullen blijven, maar tranen, en verdriet, zal langzaam slijten.... Je gaat het een plaatsje geven, en lijd, moeilijk, maar waar, je eigen leven. Natuurlijk zal je blijven denken aan de tijden samen, maar dat is één mooie herrinering, over hoe het vroeger ging... Sterkte en Liefs, Carlijn. |
|
marcha: | Vrijdag, juli 19, 2002 20:00 |
een traan om jou prachtige gedicht die hopelijk de pijn een beetje verlicht een prachtig gedicht tamarah ik wens je heel veel sterkte verder als je ooit eens iemand nodig hebt ken je me altijd mailen een vreemde is soms fijn kussies liefs marcha |
|
Auteur: Tmara | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 19 juli 2002 | ||
Thema's: |