Ik moet het echt wel toegeven, het heeft me echt wel emotioneel gekraakt dat ene jaar.
Zoveel vertrouwen ben ik nu kwijtgeraakt, in de liefde maar vooral in mezelf, ja, het was zwaar.
Een heel jaar lang hoorde ik de ene leugen na de andere, ik zag zelfs niet hoe ik daar door veranderde.
De mensen rondom mij, die zagen het wel, ze zeiden me nog, open je ogen, en geef niet zoveel van jezelf.
Me altijd laten denken, ze ziet me graag, ik stelde het nooit in vraag.
Want mijn vertrouwen in haar was zo groot, nee, ik had het echt niet door dat ze me beloog.
Zoveel keer werd het me door haar verteld, ze had zelf zoveel verdriet meegemaakt.
Het had haar ziel en geest gekweld, echt heel diep van binnen geraakt.
Een heel jaar lang van stress, ongelukkig zijn en de onzekerheid, een weg die nergens naar toe leidt.
NEE, DIT WAS GEEN ECHTE LIEFDE!