Trok de mist een spoor
over het land
die mijn zicht belemmerde
wees ik naar de ruimte
beschuldigende woorden
naar een heldere zon
waren de dauwdruppels
mijn tranen van de nacht
die het blad sieren
is de bloem verwelkt
door mijn somberheid
en inzicht omtrent leven
trap ik op een kadaver
gestikt in mijn innerlijke onrust
door het falen van zelfvertrouwen
de natuur is een feit
zoals ik lasten draag
van mijn eigen daden
mist, dauw, bloem
en het kadaver
is bewustzijn van leven
in jezelf
op weg naar de toekomst.
18-07-‘02/13:31