Vaak als ik het even niet meer zie zitten en me terugtrek uit deze wereld vol haat en ellende, probeer ik de positieve kanten van het leven in te zien. Tot mijn spijt kom ik daar niet ver mee en stort ik me weer op de negatieve kanten. De pijn die me elke keer weer word aangedaan geeft me steeds weer de kracht om door te gaan, pijn is voor mij het teken dat ik leef; waarom begrijpen mensen niet dat je pijn moet lijden om te weten dat je nog leeft. Liefde maakt de pijn alleen maar erger, als degene van wie je houdt je laat voelen dat je leeft komt de harde werkelijkheid nog harder aan. Vele vragen komen in mij op, waarom zou ik doorgaan als alles toch steeds maar weer tegenvalt? misschien omdat het leven een leerproces is maar hoe kan ik mensen loslaten als ik weet dat ik ze dan kwijt ben en hoe kan ik blij zijn voor iemand als ik zelf doodongelukkig ben, Waarom zien mensen mij als een lief en onschuldig meisje terwijl de haat me van binnen kapot maakt..Dat zijn vele vragen zonder antwoord, pijn van binnen , intense pijn, onbeschrijfbare pijn, pijn die niet te genezen valt. Ik heb kracht nodig om door te gaan, iemand die me die kracht geef ben jij. Hou van me, blijf bij me en maak me gelukkig; ik kan beloven dat ook bij jou te doen. Een leven zonder jou is geen leven, zonder jou kan ik niet bestaan, laat me niet in de steek....
¤§·.·´¯`·º)» Ik hou van je «(º·´¯`·.·§°¤
`·º)» Debby «(º·´