de tranen zijn vastgeroest
door de onredelijkheid van de handeling
enkele momenten geleden
bepaalde ik mijn lot
weer dat gevreesde rood
dit keer bewust gekozen
tot stilte over gegaan
de stem weggedrukt
teder mooie toonhoogte
die probeerde mijn lippen te vormen tot lach
verdreven uit mijn luisterend oor
de onredelijkheid uitgaand van mijn daad ben ik welbewust
nu willen de tranen niet meer stromen
een verbitterde blik houdt ze tegen met boze ogen
spijt maakt zich langzaam weer kenbaar
te laat om het gekwetste weer te helen
verbitterd ben ik weer