Namen noemen Met een ongewassen gezicht schrijvend in geel schemerlicht over die dame uit Suriname hoe was haar naam alweer hij vergeet het elke keer moet het beamen steeds meer last met namen ook bij het kwissen zit hij vaak achter het net te vissen ’t gebeurt meer en meer zijn hersens doen dan zeer de naam op het puntje van zijn tong hoezeer hij zijn hersenen ook dwong ach, aan leeftijd valt niet te ontkomen in gedachten ziet hij de zangeres staan begint met zijn vingers snel op tafel te slaan in de verte te turen het pijnigen blijft maar duren hij weet dat hij ze kent ze is zelfs een beetje bekend maar ondertussen vergeten vroeger altijd geweten toch is hij niet ongelukkig noch nukkig hij is immers niet alleen het is algemeen ook zijn vrienden hebben last met namen moet zich dus echt niet schamen maar verdergaand op het begin na deze tussenin de naam van die dame uit Suriname is ondertussen weer boven gekomen terwijl hij in zijn bedje lag te dromen ja hij is er vol van Nisha Madaran