wanneer ‘k ontwaak, een kalend hoofd
op ‘t kussen; in het park de honden
in het eerste licht stramme lijven
moe en geschonden in klamme lakens parend
regen dringt door het dak van onbedekte dagen
bevriest gelijk tot ijs-verstarde nachten
geen tijd lijkt koosjer dan dit ongebruikte wachten
een halve zoen verslindt de tong bij ’t feesten
hoe raar voelt mij het bier in ’t bloed
als eerste gaat het geel in d’ oleander over
voelen seringen zich onwel
en ik sta naakt in uitgestorven lanen
val in wat kleine deeltjes uit elkaar
om ras in uitlaatgassen te vernevelen
sunset 06-12-2017