De laatste stralen..
De warmte voelt weldadig.
Er is geen wind, nog is er enig vorm van verzet,
dat zich nu nog in de kerkers van mijn geest bevind.
De diepte van de lucht spiegelt zich in veelvoud in mij terug.
Bezinning,
dat machtig mooi gevoelig instrument.
Het strijkt verlangend op mij neer,
nestelt en vernieuwd zich keer op keer.
Als een phoenix die haar vleugels strekt,
haar grenzen in de gloed van vuur en zon verlegt,
om telkens weer opnieuw te zijn.
Zichzelf te zijn..
De warmte voelt weldadig.
Het plooit zich alsof,
het steeds weer lichtjes schemert..
De phoenix schudt haar veren,
rekt zich voor een nieuwe dag.
Ik hoop dat ik,
mij steeds in deze kleuren,
in dat schone licht,
van haar nuances,
bergen mag..
-
september: | Dinsdag, oktober 24, 2017 23:53 |
Prachtig zijn deze nuances in een heel mooi gedicht vormgegeven. Werkelijk heel mooi. Liefs | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, oktober 24, 2017 22:51 |
heel,maar dan ook heel mooi | |
teun hoek: | Dinsdag, oktober 24, 2017 08:57 |
verwarmend. th | |
Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 24, 2017 08:56 |
Het instrument van bezinning raakt de gevoelige snaren van mijn ziel, hoe indrukwekkend mooi heb je dit hier weten te verwoorden John. Wens je een fijne dag. Anneke |
|
Auteur: John Kroos | ||
Gecontroleerd door: John Kroos | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2017 | ||
Thema's: |