Donkere Engel
Uit de beschaduwde diepten
van het avondvallen
wasemt een witglanzende mist
die vochtig met blindheid omfloerst
de verhulde grenzen van de liefde
welke eindeloos uitdeinen zo
en dan als een donkere engel
leid jij mij naar het omarmen
van al wat je aanbiedt en ik,
ik verga in jouw duisternis.
van het avondvallen
wasemt een witglanzende mist
die vochtig met blindheid omfloerst
de verhulde grenzen van de liefde
welke eindeloos uitdeinen zo
en dan als een donkere engel
leid jij mij naar het omarmen
van al wat je aanbiedt en ik,
ik verga in jouw duisternis.
Reacties op dit gedicht
| dafeskelos: | Dinsdag, augustus 15, 2017 10:06 |
| Welbedankt voor de fijne reacties! | |
| september: | Maandag, augustus 14, 2017 14:38 |
| Heel mooi diepzinnig geschreven. Om door de beelden mee te laten nemen in mijmeringen. Liefs | |
| Aquarel: | Maandag, augustus 14, 2017 13:18 |
| Dit gedicht doet mij denken aan het nummer Stay van Shakespeares sister. Over een vrouw die een man in haar wereld vangt. Die sfeer roept het bij mij op. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dafeskelos | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||