een schim
Er zit een schim aan tafel
Ik herken haar niet
De schim zit daar maar
Ze herkent me niet
Ze zegt ook niets
Geen hallo, geen tot straks
Ik wou dat ik tot haar kon doordringen
Dat ik haar kon begrijpen
Ik wou dat ik haar kon zeggen
Hoeveel pijn het me doet
Ik weet dat ze pijn heeft
Ze wil geen hulp zegt ze
Ik zie wel hoe triest ze is
Hoe eenzaam ze is
En ik kan haar niet helpen
Een schim van zichzelf
Mijn moeder.
Ik herken haar niet
De schim zit daar maar
Ze herkent me niet
Ze zegt ook niets
Geen hallo, geen tot straks
Ik wou dat ik tot haar kon doordringen
Dat ik haar kon begrijpen
Ik wou dat ik haar kon zeggen
Hoeveel pijn het me doet
Ik weet dat ze pijn heeft
Ze wil geen hulp zegt ze
Ik zie wel hoe triest ze is
Hoe eenzaam ze is
En ik kan haar niet helpen
Een schim van zichzelf
Mijn moeder.
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Maandag, juli 17, 2017 22:58 |
| Triest is dat, heel veel sterkte. Je hebt het mooi verwoord. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, juli 17, 2017 20:31 |
| komt binnen sterkte hoor |
|
Over dit gedicht
| Auteur: RedRose. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||