We komen met niets
gaan met niets
hooguit de liefde
die boven alles is
tijd gaat voorbij, en zij
kijkt met ogen van eeuwig
naar mij
het klampen aan tijd
handen op haar, waar
ze langzaam wegglijdt
haar ogen zien zachte meiwind
ontvangen een zuiver vogellied
het liefste wezentje slaapt
nu in geest zo dichtbij
want sterven bestaat niet
september: | Zondag, juni 04, 2017 23:48 |
Bedankt voor de fijne en warme reacties. Lief van jullie. Liefs |
|
Connection: | Zondag, juni 04, 2017 05:07 |
een ruisende wind van dromen mooi zacht bedicht Liefs, Roger |
|
Hans Winter: | Zaterdag, juni 03, 2017 18:50 |
losgelaten overgedragen leeft het wees-er lief in je aanzien ontvankelijk voort. hans |
|
Avr: | Zaterdag, juni 03, 2017 18:15 |
Kinderlijke onschuld! Iets om te koesteren. Een mooi, liefdevol schrijven! mvg Avr | |
Anneke Bakker: | Zaterdag, juni 03, 2017 14:11 |
Lieflijk mooi gedicht bij het verlies van iets dierbaars, maar zoals je schrijft: sterven bestaat niet. Koester de herinnering September. Lieve groet. Anneke |
|
teun hoek: | Zaterdag, juni 03, 2017 13:23 |
verlies is immer pijnlijk. h gr. th |
|
Aquarel: | Zaterdag, juni 03, 2017 13:06 |
Er staat bij thema dieren, maar dit zou zo over een baby kunnen gaan. Wonderschoon gedicht. Liefs, Aquarel |
|
Auteur: september | ||
Gecontroleerd door: september | ||
Gepubliceerd op: 03 juni 2017 | ||
Thema's: |