Je weet niet waar je bent en vraagt mij je te komen halen
Met een onrustig kloppend hart kom ik op de goede weg en denk dat ik je zie lopen in de verte
Verblind door lage zonnestralen
We vallen elkaar in de armen en jij smacht naar water
Ik geef je al wat ik heb, een appel, en je legt je neer in de berm
Even rusten en wat eten, de rest komt later
Ik breng je naar huis, jij, mijn vriend op de vlucht, achterop mijn fiets
Het is een intensieve rit die me buiten adem doet geraken
Maar dat deert allemaal niets
Thuis praten we, omhelzen we, bedenken we en huil jij van de pijn
Dan kan ik ook mijn tranen niet meer tegenhouden en dat laat jou nog harder huilen
Ik zeg dat je geen sorry hoeft te zeggen, dat ik hier ben omdat ik hier wil zijn