achter de rug ...
je woorden zweven door de ijle lucht,
struikelend over hun eigen gehaastheid,
om de leugen te verbergen,
laten ze ...
zonder hun doel te raken,
een pijnlijke wonde achter.
struikelend over hun eigen gehaastheid,
om de leugen te verbergen,
laten ze ...
zonder hun doel te raken,
een pijnlijke wonde achter.
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Woensdag, juni 29, 2016 13:53 |
| goed je gevoelens van pijn neergezet | |
| teun hoek: | Woensdag, juni 29, 2016 09:29 |
| jammer die momenten, Snel vergeten th. | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, juni 29, 2016 09:24 |
| Wellicht biedt een goed gesprek een oplossing Flore, het zou de pijn kunnen verlichten. Mooie dag wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: flore albo | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||