mijn moeder
de uren tellen jaren
de dagen snellen haar vooruit
alles valt in kostbaar voelende momenten
kleine deelbare segmenten
in het leven dat ik leid
ademtochten rij ik vroeger
naar de stad die ik verliet
in gedachten door de nevels
van de liefde die zij ziet
mijn moeder
mijn laatst gebleven steunverlaat
de wereld is in haar gegeven
onvergankelijk vervoelt ze mij
draagt ze onverminderd verder
geborgenheid gaat nooit voorbij
ik loop met haar herinneringen
dwaal door straten vol gevoel
alleen wij samen is voldoende
het stilstaan bij
ons grootste doel
klein geworden legt ze warmte
haar hand berustend op mijn huid
de steun komt in een traan gevallen
het is de tijd die kringend
op ons leven duidt
de dagen snellen haar vooruit
alles valt in kostbaar voelende momenten
kleine deelbare segmenten
in het leven dat ik leid
ademtochten rij ik vroeger
naar de stad die ik verliet
in gedachten door de nevels
van de liefde die zij ziet
mijn moeder
mijn laatst gebleven steunverlaat
de wereld is in haar gegeven
onvergankelijk vervoelt ze mij
draagt ze onverminderd verder
geborgenheid gaat nooit voorbij
ik loop met haar herinneringen
dwaal door straten vol gevoel
alleen wij samen is voldoende
het stilstaan bij
ons grootste doel
klein geworden legt ze warmte
haar hand berustend op mijn huid
de steun komt in een traan gevallen
het is de tijd die kringend
op ons leven duidt
Reacties op dit gedicht
| Solitair: | Woensdag, mei 16, 2018 15:09 |
| Een gevoelig gedicht dat kostbaar is. Ook bedankt voor al jouw reacties bij mij. Groetje en sterkte nog. | |
| karinvangelder: | Woensdag, oktober 02, 2013 14:53 |
| prachtig John deze ode aan je moeder h gr x Karin | |
| teun hoek: | Woensdag, oktober 02, 2013 11:57 |
| Verstild mooi. h. gr. teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||