Voorover gebogen met gezakte armen en wit van angst,
huilend van de fouten die de revue hebben gepasseerd,
te veel wegen die ik bewust verkeerd ben ingeslagen,
heb inmiddels teveel mensenharten met mijn leugens bezeerd.

Nu moet ik boeten voor alle verkeerde stappen die ik maakte,
moet het leed en de boosheid onder ogen zien te komen,
alleen, zittend, wachten, hopend op dit wit bekleedde bed,
in de hoop dat alle onrust ooit nog wel eens goed zou komen.

Maar als ik dat nog eens zou willen bereiken in dit leven,
moet ik hard vechten tegen de fouten uit het verleden,
als ik eindelijk goed denk weet ik eigenlijk niet wat mij hier houd,
de afgelopen tijd heb ik door mijn fouten eigenlijk teveel geleden.