het liep
over mijn huid
stak met speldenprikken
trippelde door
nachtelijk geluid
met snelle tikken
het was ontsnapt
uit opgeborgen zijn
in de kelders van mijn pijn
een vage tocht
gaf opening
door onoplettendheid
ik heb het gat gedicht
de deuren transparant gesloten
met eerlijkheid van licht
wil melker
11/02/2011
Quicksilver: | Vrijdag, februari 11, 2011 19:12 |
weer een bijzonder gedicht! liefs,dicky |
|
Elinora: | Vrijdag, februari 11, 2011 16:12 |
Weer een knap staaltje van jou Wil..heel mooi en intens zijn jouw woorden van verdriet! lieve groet Lin |
|
de zevende mucho: | Vrijdag, februari 11, 2011 13:10 |
bah, wat donker hier waar is het lichtknopje!?:) |
|
esteban.: | Vrijdag, februari 11, 2011 13:06 |
Jouw stijl is zo herkenbaar Wil, en toch blijft het altijd een plezier om jou te lezen... liefs esteban |
|
windwhisper: | Vrijdag, februari 11, 2011 06:48 |
als je je leven door angst laat leiden...zou je pijn gaan lijden, onnodig, gelukkig beschermde je jezelf met zelfvertrouwen bouwde je een burcht lieve groet Cobie goede morgen Wil vanuit een stad vol regendruppels |
|
youkie: | Vrijdag, februari 11, 2011 06:22 |
goede morgen zo had die pijn geen schijn van kans en ontsprong je de dans fijne dag |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 februari 2011 | ||
Thema's: |