ENGEL IN DE SCHADUW
in de hemel wil ik zijn
ijlend in het warme denken
aan wat leven had kunnen zijn
ook daar, in de schoot van God
geeft het niet alleen te zijn,
een engel in de schaduw
want Hij, de Vervreemde Vader
en ik, de ontgoocheling in Zijn ogen
praten al lang niet meer
we zwijgen, maar begrijpen
dat de stilte heerser wordt
van ieder woord te veel
het eens aardse verhaal
komt zo aan zijn einde
geen varkentje,
geen lange snuit
enkel een knipoog,
een knipoog terug,
wat gelach, en
dan niets meer