Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Mijn spieren zij moe en stram
Mijn spieren zij moe en stram
Mijn ganse lichaam ligt lam
Doch denken kan ik nog goed
Gans geestelijk niet beboet
Met de handen ietwat klam
Voedt warmte de hersenstam
In een tempo zonder spoed
Uit het hart dat droevig bloed
Totdat de dood opeens kwam
En mij alle hoop ontnam
Met zijner ijskoude groet
Die de hel oneer aandoet
Maar zoals de vredesvlam
Werd ik als lam nu de ram
Die met eerbied en invloed
smeekt om een nieuwe zonvloed
Reacties op dit gedicht
Vermeersch Jean-Paul vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Dirk Hermans
:
Donderdag, augustus 09, 2007 23:50
zeer krachtig gebracht
Over dit gedicht
Auteur:
Vermeersch Jean-Paul
Gecontroleerd door:
maneschijn
Gepubliceerd op:
09 augustus 2007
Thema's:
[Dood]
[Hoop]
[Geloof]