Waar denk je aan?
Je gezicht vertrekt helemaal
en je kijkt los door me heen.
Je zag me niet,
hoorde me niet,
voelde me niet.
Ik wil je helpen,
maar meer dan naast je staan
kan ik niet.
Je herinnert je er niets van,
de manier waarop je in m'n hand kneep
de manier waarop je door me heen keek
Het maakt me bang
wat moet ik doen?
Ik weet je dat je het niet wil
mijn ongeruste blik die op je rust.
Ik zal men best doen,
men best om jou te helpen
men best om jou te steunen
men best om bij je te zijn wanneer je me nodig hebt.
Je bent speciaal
ik hou van je,
diep...
en wil je nooit meer kwijt!!
(een vriendin van me heeft een soort van epilepsie... kmoest het even kwijt, ze krijgt soms aanvallen, zoals vandaag, we zaten in de bus en ik kon er niets aan doen...)