Jouw hulpeloze blik
die koele leegte in je ogen
handen koud als een brute winter nacht
lippen het zwijgen opgelegd
jouw kleine witte gezichtje...
dat kleine magere lijfje
teder en fragiel
het verleden ligt je te diep
je bent volkomen uitgeput
ik reik je mijn hand
zonder kracht val je neer
ik zie dat je nog leeft
maar je bent eigenlijk al dood
ik ben te laat
gewoonweg te laat
had je graag je gedroomde leven gegeven
jouw leven van geluk en hoop
die donkere schaduws verdreven
voor altijd aan je zijde willen staan
het heeft niet mogen zijn
de wonden lagen te diep gekrast
nooit geen kans gekregen
om je verleden te werken
lief klein meisje
slaapzacht...