kapot van verdriet,
stapt het meisje der bed in.

ze huilt, de hart vol tranen,
het gevoel dat ze er weer aleen voor staat.

verscholen onder haar dekbed,
met haar gezicht naar de muur.

probeerd ze te slapen,
maar der gedachte denken maar aan 1 ding.

ze sluit haar ogen en probeerd te slapen,
ze krijgd beelden voor zich.

beelden die ze niet wilt zien,
ze wilt nie zien hoe zich zelf pijn doet.

ze wilt niet zien hoe ze beste vrienden heeft verloren
ze wilt niet zien hoe haar toekomst er uit ziet.

haar gedachte zeggen dat ze dood wilt,
maar haar hart zegd wat anders.

het zegd dat ze wilt blijfen vechten,
vechten voor haar leven en niet kapot willen gaan.

het meisje vol verdriet sluit opnieuw haar ogen,
denkens aan iets anders.

hoe het was geweest als haar opa er nog was geweest,
denkend wat haar volgende stap zou zijn.