Jubileum, het is eigenlijk maar een raar woord
Want jubelen doe we dan ook niet op dit ‘feest’
Elkaar afmaken dat doen we nog het meest
We gaan door totdat iedereen is vermoord
Vijf jaar zijn alweer verstreken
De pijn en het verdriet nog steeds voelbaar
De woede en de haat nog steeds merkbaar
Het wordt tijd dat we de oorlog eens tegenspreken
Vliegtuigen vliegen zo het WTC binnen.
Wie had dit ooit kunnen verzinnen?
Brokstukken vallen naar beneden .
Zijn ze in het Midden Oosten nu tevreden?
De plaatjes van mannen met tanks en geweren
Ze zullen ons nog lang choqueren
Weet je waarheen dit toe lijdt.
Niets minder dan een heleboel schijt.
Wat er die dag gebeurt is in de Verenigde Staten.
Dat valt nooit meer goed te praten
De enige taal die we praten, is de taal van soldaten,
Bewapent met mitrailleurs en granaten.
Het gevoel van die dag is met geen pen te beschrijven
Maar de angst op een nieuwe aanslag zal altijd blijven
Als men elkaar eens meer zal plezieren
Dan hoeven we dit soort jubileums ook nooit meer te ‘vieren’