Mijn lieve ma!!
Duizend vragen blijven onbeantwoord na dit zware verlies...
Waarom?
De dood kwam voor u op kousevoeten,geen tijd om afscheid te nemen van pa,kinderen en kleinkinderen...Waarom nu?
Ma wilde nog zoveel doen,op de eerste plaats zorgen voor pa die reeds jaren zwaar ziek is.
Ook voor de kinderen en kleinkinderen was ma steeds daar.
Geen vraag was haar teveel.
Geen handeling te zwaar.
Ma was er steeds met de glimlach,hoe hard het leven ook voor haar was.
Voor haar broers en zusters maakte ze steeds tijd als er iets moest gedaan worden.
Familie,vrienden en kennissen konden steeds op haar rekenen.
Kortom,ze was er altijd voor iedereen.
soms met een lach en soms met een traan.
Want ook ma had het weleens zwaar.
Dank u ma
om de vreugde die je ons bracht
om de warmte die je ons gaf
om de uren die bij U nooit verveelde
om de dagen die we samen deelde
Moge god...ma eeuwige bij hem doen leven!