Zomaar val je om
geen krimp die je geeft
daar dan dat je ligt
in tweeën
Ik raap je op om
je door elkaar te schudden
maar geen spier
die rekt
Koud lichaam dat om
onbegrijpelijke reden leeg
een speelgoed beest
vlees en bloed
Het is vast te kort om
troost te zoeken in een traan
die je moeder laat; vader
koffietafel
Naast me sta je nog om
aan te tonen dat je niet weg bent
of dat we je niet vergeten
wat we deden
Rani: | Woensdag, april 06, 2005 19:34 |
Gelezen, bewonderd.. Love, R. |
|
sunset: | Dinsdag, januari 04, 2005 20:06 |
Wat een verwoording. Chappeau. Liefs / sunset |
|
Martine Gieze: | Dinsdag, januari 04, 2005 16:56 |
oner de indruk!! erg mooi/intens verwoord! aparte titel ook!! liefs,Mart |
|
hadassah: | Dinsdag, januari 04, 2005 14:21 |
Dit is echt prachtig geschreven... Helaas is het voor mensen moeilijk te accepteren dat het leven niet een eeuwig iets is... Sterkte. |
|
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 04 januari 2005 | ||
Thema's: |