lieve michel
iemand verliezen doet ongelofelijk veel pijn
je kan er met je hoofd niet bij
je voelt je leeg, je kan niet meer
dat overkwam als 9 jarig kind bij mij
het was mijn neefje van zesstien jaar
we hadden een ongelofelijke goede band
hij gaf mij wekelijks orgel les
in mijn ogen was hij de liefste jongen van het land
zo ineens van de een op andere dag
was hij overleden door een ongeluk
zijn remkabels deden het niet meer en hij werd door een bus meegesleept
voelde mij als kind helemaal stuk
bij zijn crematie draaide ze een lied
die hij ooit zelf op zijn orgel had gespeeld
dat liedje vergat ik nimmer meer
want dat liedje had hij wekelijks met mij gedeeld
ik was jong..... maar ben nu 20 jaar verder
mijn verdriet over hem raak ik nooit kwijt
men had gezegd dat zijn remkabels kapot waren gegaan
maar heb zijn maatje een tijd geleden gesproken.....tot mijn grote spijt
mijn neefje en zijn maatje waren namelijk aan het spijbelen
hadden wedstrijdje gedaan
zonder naar links en rechts te kijken
is hij met zijn brommer de weg over gegaan
toen zijn maatje mij dit vertelde was ik helemaal de weg kwijt
mocht niets zeggen het moest een geheim blijven
heb dit beloofd, dus vertel niet
heb de waarheid vanaf toen uit mijn hoofd moeten verdrijven
dag na dag denk ik aan hem
zijn lied draait men op de radio al 20 jaar lang
als ik zijn liedje dan hoor
voel ik me even minder bang
afgelopen week ben ik s'nachts laat naar bed gegaan
vervolgens was ik de wekker aan het zetten
hoorde ik zijn liedje op de radio
had zo sterk het gevoel "hij was gewoon op mij aan het letten"
het komt door dit geheim, dat draag ik met mij mee
toen ik s'ochtends wakker werd door de wekker
kon het geen toeval zijn, hij had er vrede mee....
voelde me ineens echt lekker
want zijn liedje was er deze morgen namelijk ook
mag er van mijn neefje denk ik niet meer om treuren
die angstige gevoelens over de waarheid vertellen
moet ik achterwege laten, er zal toch niets meer met mijn neefje in dit leven gebeuren
6 november 2004
dit gedicht heb ik de hele week al willen schrijven....maar ik kon me er nog niet toe zetten....ben trots op mezelf dat ik het nu gedaan heb....ben trots op mezelf dat ik nu aan mijn neefje kan denken..zonder dat gevoel wat mij sloopte.... dat geheim......het heeft nu eindelijk zijn plekje gevonden!!
~+Ster+~: | Maandag, november 08, 2004 21:46 |
Mooi geschreven meid,,Snap dat het moeilijk is geweest om dit in dichtvorm op papier te krijgen..Maar het is fantastisch mooi geworden,,Heb even moeten slikken toen ik dit aan het lezen was!! Moet zwaar voor je zijn...Maar 'K ben blij dat dat geheim bij jouw een plekje heeft gevonden... Knuffiej..XxXx..Chelle |
|
marjolein_in_love: | Zondag, november 07, 2004 13:46 |
k pink hier zef ook ff een traantje weg vreslijk zo'n iets vergeet je nooit meer sterkte liefs marjolein |
|
Lia : | Zondag, november 07, 2004 07:45 |
wow heel goed beschreven.. knuf, Lia |
|
fox_bert: | Zondag, november 07, 2004 04:50 |
een plek tussen de sterren die mooi als achtergrond staat. die ene blinkende ster, dat is hij en hij straalt jou alle liefde en onbezordheid die jij nu in je hart voelt. ben wel heel erg benieuwd naar het liedje liefs Bert |
|
Auteur: energygirl | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 07 november 2004 | ||
Thema's: |