Heey freakers laat me efffe weten wat jullie hier van denken
Mijn diepste gevoelens
Mijn hoofd loopt over met gedachten
Hoe lang moet ik nog wachten
Wachten op gedachten die ik niet uit kan spreken
Hoelang zal dit duren voordat het ons gaat breken
Ik kan niet meer, ik ben moe gestreden
Dat begon al lang geleden
Ik voelde mijn liefde voor jouw weg glijden
Maar ik wilde je geen pijn doen, je niet laten lijden
Er was een periode dat ik je heel erg nodig had
Soms had ik het idee dat je me vergat
Alleen zag jij dat niet
En dat bracht mij heel veel verdriet
Je zei dat je moest wennen, even tijd nodig had
Ik dacht dat ik misschien iets deed wat fout zat
En het enige wat ik wilde was jouw hand op mijn buik en de dingen samen beleven
Ik wilde het samen doen, samen kijken naar het nieuwe leven
Je dacht dat het zo hoorde te zijn
ik had me erbij neergelegd en wist niet wat te doen al deed het nog zo’n vreselijke pijn
Ik heb daarom ook nooit wat gezegd
Ik kon je geen pijn doen en had daarom mijn grenzen verlegd
Ik zie hoe gelukkig bent als je naar me kijkt of met me praat
Ik kon je niet zeggen dat mijn liefde jouw verlaat
Voor mijn neus gebeurde de veranderingen
Je was te druk met andere dingen
En ik zag de negatieve kant in je groeien
En ik ben daarin mee gaan bloeien
Ik heb je geprobeerd te helpen en je bij te staan
Je schoof me een beetje aan de kant en wilde het alleen aan gaan
Ik wilde je laten praten tegen me, en negatief om te zetten in positiviteit
Mij hart brak, ik raakte je een beetje bij beetje kwijt
Je had het vreselijk moeilijk en ik kon daar niet nog wat boven op doen
Ik kon je mijn gevoelens niet vertellen toen
Nog heb ik het geprobeerd, en het was moeilijk niets tegen je te zeggen
Bang, omdat je dan misschien dacht dat ik beslag op je zou gaan leggen
De passionele nachten, die waren geweldig, en passief
Daar verdwenen de problemen even en hadden elkaar lief
We wisten wat we wilden en genoten van elkaar
Het ligt daar ook niet aan, want je bent een fantastische minnaar
Maar er gingen ook vele avonden voorbij
Jij bemoeide je met jouw, en ik met mij
Dat we niets tegen elkaar zeiden en alleen maar daar zaten
Ik gaf het op en heb het zo maar gelaten
Ik ben bang om je pijn te doen, je veel verdriet te geven
Met tranen over mijn wangen zit ik hier te beven
Maar mijn gevoel veranderen kan ik niet
Te bedenken hoe ik je dit moet zeggen, mezelf ooit vergeven kan of niet
Ik heb dit gevoel, en daar heb ik zelf aan meegewerkt
We zijn allebei onze eigen wereld gaan maken heb ik gemerkt
Door het op te geven en er niet meer voor te gaan
En we hebben dat toegestaan
De laatste tijd was je bijna elke avond op pad
Je kwam dan later terug, vermoeid en afgemat
Ik vond het niet leuk je te laten gaan maar deed het
We praatte nog wat en dan ging je naar bed
Makkelijker heb ik het er niet op gemaakt door beneden te blijven
Ik heb het proberen het weg te schrijven
Maar vele avonden heb ik zitten huilen
Maar het enige wat ik kon doen was schuilen
Ik wilde het jouw niet laten merken
Je had genoeg dingen, o.a. op je werk die je moest verwerken
Zover heb ik het laten komen
Ik heb het meeste schuld aan het breken van onze dromen
Mijn liefde voor jouw heb ik laten weg glijden
Nu zit ik hier met in mijn hoofd het feit dat jij hieronder moet lijden
Het doet me pijn jouw verdrietig te zien
Maar ik kan je niet iets geven wat er niet meer is, dat moet je inzien
Het doet me pijn jouw dit te moeten vertellen
Ik heb er heel lang over nagedacht en ik vind het heel erg dat ik dit moet stellen
Het zou niet eerlijk zijn als ik zeg “ik houd van jou” en het voel niet goed
Ik weet niet zo goed hoe het wel moet
Het zou niet eerlijk zijn je steeds die onzekerheid te geven
Maar wel dat wij er beiden niet mee zouden kunnen leven
Bijna 3 weken geleden gooide we alles op tafel en vroeg jij
Of er wat aan de hand was, je vroeg: “Hou je nog wel van mij?”
Ik kon daar geen antwoord op geven op dat moment
Alles kwam in een stroomversnelling maar had het niet bekend
Ik kan je niet aankijken en het zeggen
Maar ik kan het ook niet meer onder tafels of stoelen leggen
Ik heb er over na zitten denken, en veel twijfels gehad
En uiteindelijk besef ik dat dit niet meer goed zat
Ja we hebben 3 prachtige kinderen, daar heb ik allemaal over gedacht
Een van de reden dat ik zo vreselijk lang heb gewacht
Hopend dat onze relatie weer zou opbloeien
En niet dat we uit elkaar zouden groeien
Ik weet dat ze alledrie gelukkig zijn en ik wil dat niet verstoren
Zij weten dat ze bij papa en mama horen
Dat zal ook altijd zo blijven en niet veranderen, want mijn kinderen gaan voor
Maar als ik niet gelukkig ben kan ik zo toch niet door?
Ik hou van je, dat zal altijd zo blijven, voor de rest van mijn leven
Maar mijn liefde bloeit niet meer, hoe graag ik het ook weer terug zou willen geven
Ik zou het graag voor me willen houden en het niet willen zeggen
Maar dan zou ik mijn grenzen wederom verleggen
Misschien wil je het niet weten, maar je hebt recht op mijn gevoel
Je hebt recht om te weten wat ik bedoel
Ik wil niets liever dan jouw gelukkig te zien stralen en alle problemen te vergeten
Maar dat zou betekenen dat je dit niet zou lezen en ook niet weten
Het spijt me heel erg dat ik zo lang heb gewacht
Maar mijn kinderen en jij zijn daar de reden van, ik heb overal aan gedacht
Dit opschrijven heeft heel veel tranen gekost omdat ik weet wat dit met je doet
Hoe ik het ook probeer te zeggen, er zijn nooit de juiste woorden voor en het is nooit goed
Lieve schat, begrijp me goed, het laatste wat ik wil is jouw en de kinderen pijn doen
Dat breekt letterlijk mijn hart, maar ik kan het ook niet langer meer voor me houden
Ik heb het geprobeerd, ik heb geprobeerd er nog wat van te maken
En nu kan ik niet meer, ik ben op en ik kan de strijd niet meer aan
Ik zeg niet dat ik het opgeef maar Ik kan niet meer vechten voor iets wat voor mij er al bijna niet meer is.
Het spijt me echt heel erg veel