weer heb ik z'n moment
dat ik kwaad word op men eigen
alles lijkt wel mis te gaan en dat allemaal door men eigen
ik kan mijn eigen niet meer zijn en ik wil zo graag de pijn
geen enkele andere manier geef me het bevrijdende gevoel
van bloed en opluchting
niets anders geeft me het gevoel dat ik er mag zijn
ik moet leiden verdien geen geluk ik maak dat van alleman en iedereen toch alleen maar stuk !
ik voel me slecht en voel nu ook de pijn
maar hoe raar het ook mag zijn het geeft een gevoel dat het ook zo moet zijn.
en opeens begin ik te huilen en voel me nu ook nog eens slecht omdat ik het mes niet gewoon opzij heb gelegt
1krasje maar ik hed het zo beloofd maar 1 maal in mijn armen
doe ik rustig voort.
de 1ne na de andere en steeds wat dieper als de rest ik wil dood maar vermijdt mijn aderen maar verbeeldt me toch mijn graf.
alles voelt nu toch zo rustig en lijk nu onder controle te zijn maar morge kijk ik weer naar mijn armen en weet ik zo dat ik ongelukkig zal zijn weer zal ik krassen weer die pijn om zo de volgende dag weer iets meer ongelukkig te zijn.

weet je het is niet echt spijt maar eerder een lelijk gevoel
en iets in mijn eigen zegt dat ik zo verder moet doen
armen bloot in de zon of bikini nooit zal ik zeggen ja maar altijd liever niet ik weet niet hoe het ooit met mij zal eindigen maar hopelijk niet meer te lang want het verdere leven maakt me ontzettend bang.
maar ik overwin wel aan mijn angst
overwin wel aan mijn eigen en dan zal ik zeggen ik moet voor eeuwig zwijgen
dood zal ik zijn
dood zal ik blijven
maar later ontmoeten we elkaar weer in levende lijven