Voel je je soms ook zo verloren,
alsof je tegen de bierkaai vecht?
Je kan staan praten als Bruggeman,
zelden wordt het pleit in je voordeel beslecht.
Het lijkt of je het paard,
steevast achter de wagen spant.
Emoties gaan er met een rotvaart vandoor,
met je hart en met je verstand.
Al ploeter je nog zo hard,
doorsta je duizend en één angst.
Je moet je tevreden stellen,
met alweer de kleinste vangst.
Je strijdt met al je macht,
tegen grote, onbekende gevaren.
Nooit kan je die emotievolle,
gevoelsrijke wereldzeeën bevaren.
Maar dan zie je aan het eind van de tunnel,
toch ineens dat kleine flikkerende lichtje.
En plots verandert die negatieve tijd,
in een hoopvol gedichtje.
Elizabethh: | Vrijdag, juli 30, 2004 12:57 |
Wie kent dat niet! |
|
Raira: | Vrijdag, juli 16, 2004 02:07 |
Echt een heel erg mooi gedicht en het (eind) weer zo hoopvol beginnend liefs raira |
|
Auteur: Eric Van Aelst | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 15 juli 2004 | ||
Thema's: |