Ik koester het kruid langs de weg
wegdromend, de bloemen strelend die
zachtjes wiegend op de wind
reiken naar de zon.
De geuren zijn intens
de kleuren fel en fleurig
insekten, bijen en vlinders
nemen een duik en doen zich tegoed
aan de heerlijke nektar.
De wereld draait door
seizoenen wisselen en telkens
gebeuren er prachtige dingen
ontpoppen de vlinders, komen eitjes uit
bijna allemaal zichtbaar.
In mijn lichaam gebeurt hetzelfde
maar met een ander doel, vernietigend
ziekmakend, aandacht trekkend
misschien in prachtige kleuren
fel en fleurig
maar de vlinders zitten in mijn maag
niet vrij, maar gebonden door spanning
de bloemen zijn tumoren
niet te zien voor het menselijk oog.
Met lange armen reik ik naar de zon
ik wieg zachtjes heen en weer
kijk niet naar de zon, maar huil.
Als al dat verdriet om kanker
zich weer van mij heeft losgemaakt
loop ik over de dijk
langs de weg en koester het kruid
geniet van de bloemen, insekten en geuren
laat de warmte van de zon
binnenkomen, zodat mijn lichaam en geest
opgeladen worden voor nog zo'n heerlijke dag.