Mijn boma was heel lief,
ze was mijn hartendief.
Maar een tijdje geleden,
is ze overleden.

Ik denk heel veel aan haar,
ik zie haar nog zo graag.
Ik ga haar denk ik wel nog zien,
maar hopelijk niet binnen een jaar of tien.

Ze is samen met haar man,
ergens waar niet gewoon heen kan.
Met al mijn familieleden,
die ook al zijn overleden.

Ik moet wel zeggen, ze was heel oud,
en ze wist niet hoeveel ik van haar houd.
Op haar schoot of aan haar zij,
ik wil haar toch zo graag bij mij.

Jammer dat oude mensen zo vlug sterven,
en dat sommige mensen alleen maar denken aan wat ze erven.
Maar ik denk na over hoe ze nu "leeft",
hoe ze het daar heeft.

Wat we erven, kan mij niet schelen,
ik zou m'n hele leven met haar willen delen.
Ze deed met ons altijd leuke dingen,
het liefste wat ze deed was ons in slaap zingen.

Ze was een heel lief mens,
als ze nog zou leven, was dit m'n grote wens:
Ik wil dat je bij me blijft.
want ik wil je nooit meer kwijt!!!